Chleba naszego spowszedniałego kupmy dzisiaj

Uwielbiamy narzekać na to, że nie mamy pieniędzy. Czasem wydaje mi się, że to jeden z naszych ulubionych sportów narodowych. Jakbyśmy dosłownie uczestniczyli w dziwacznych zawodach o laur „złotych gaci” dla niedoścignionych mistrzów. Niebawem znów będziemy mieli okazję udowodnienia naszej zaradności i zapobiegliwości. Znowu załadujemy po brzegi niejeden wózek z supermarketu. Kilka bochenków chleba, stosy bułek, pęta kiełbas i kaszanek. No i oczywiście coś z procentem. Oj, będzie grill narodowy! Nasze paragony swobodnie będą mogły zastąpić rolkę papieru toaletowego a my zyskamy uznanie w oczach kierownika marketu i zobaczymy ten błysk w oku pani Zosi z kasy piątej... lub którejkolwiek innej. Już dosłownie za kilka dni wielu z nas wystartuje w koszykiadzie, slalomie gigancie między półkami, lodówkami i wystawkami z najatrakcyjniejszymi ofertami. Znów przeciętny i nie opętany szałem zakupowym człowiek będzie w strachu iść do sklepu po codzienne zakupy. Tak, codzienne. Bo są tacy co nie muszą całych drużyn sportowych obkupić w wiktuały. Lecz ci co zakupowego szału znają moc przemożną już drugiego maja tęsknie czekać będą przed sklepem aby dokupić jeszcze co nieco. Choćby tylko dychę wydać. Zakupy to zdecydowanie to co lubimy najbardziej. Fajnie jest obserwować jak sąsiedzi podziwiają jak nosimy tony towaru, pełne siaty, kosze, kartony... Nie zapominajmy, że rodzinie też trzeba udowodnić jak to dobrze jesteśmy przygotowani do świątecznej czy też długoweekendowej apokalipsy.

A już dzień po wielkiej majówce na śmietnikach i w ich okolicach wylądują owe stosy bułek oraz bochny chleba. Jak dobre paniska dokarmimy lokalną zwierzynę kawałami szynek, kiełbasą, warzywami i owocami. Czym chata bogata. A tak na poważnie. Jestem przerażony tym co ludzie potrafią wyrzucać i w jaki sposób traktują pożywienie. Wszyscy chyba mamy świadomość, że na całym świecie jest wiele osób, które nie dojadają a często wręcz cierpią głód. Chyba czas już abyśmy uświadomili sobie ile pieniędzy wyrzucamy w ten sposób w błoto. A na pewno zdajemy sobie sprawę z tego ile moglibyśmy kupować za te pieniądze dóbr luksusowych. Choćby ekologicznych kosmetyków. Tych, o których twierdzimy że są za drogie i szkoda na nie grosza a tak beztrosko wręcz wyrzucamy pieniądze, za które byłoby nas swobodnie na nie stać.

Nie wiem jak Was ale mnie rodzice uczyli, że chleb należy szanować. A już na pewno nie należy go po prostu wyrzucać na ziemię. Ja wiem, że zaraz ktoś powie: przecież zjedzą go ptaki. Może i tak ale żaden znany mi europejski ptak nie da rady całemu bochenkowi chleba czy choćby marnej bułeczce. Jeżeli już chcemy dokarmiać ptaki to dobrze rozdrobnijmy ten chleb i niech nie poniewiera się on kilkanaście dni a nawet dłużej po ziemi, coraz bardziej brudny, mokry od deszczu lub palony słońcem. Choć po prawdzie nie czas jest teraz na dokarmianie ptactwa. Ptaszęta w bród mają przeróżnego robactwa obficie lęgnącego się po łagodnej zimie. W moim rodzinnym domu chleba się po prostu nie wyrzucało. A jeżeli nawet zdarzyło się, że chleb się zestarzał to można go było przerobić choćby na „bułkę tartą” czy grzanki lub pozwalaliśmy go zjeść zwierzętom ale w taki sposób aby okazać szacunek jaki mamy do chleba. Na pewno nie lądował on na ziemi czy wręcz w błocie. Z przerażeniem patrzę, idąc ulicami mojego miasta, na chleb na bruku. A dosłownie kilka dni temu Marysia znalazła na chodniku pod oknami jednej z pobliskich kamienic naprawdę spory kawał wyglądającej na dobrego gatunku i nie najtańszej kiełbasy krakowskiej. Wyrzucony wprost z okna na trawnik. Skąd wiem, że z okna? Bo tam regularnie coś ląduje na trawniku. A i raz widziałem jak ot tak sobie wprost z okna wyleciały wędzone skrzydełka aby zatoczywszy piękny łuk wylądować z gracją wprost na wspomnianym już trawniku. A co!? Skrzydełkom nie wolno już polatać?

W skrytości liczę na to, że robiąc kolejne świąteczne zakupy, a już niebawem będzie do tego okazja, zastanowimy się czy aby na pewno potrzebujemy jeszcze jednego kilograma kiełbaski czy dodatkowego bochenka chlebka? A może jeszcze dorzucimy tak z 15 bułek, żeby na pewno nam niczego nie zabrakło? A jeżeli już naprawdę zostanie Ci coś ze „świąt”, to pomyśl. Może gdzieś koło ciebie są ludzie, którym powodzi się gorzej niż Tobie i zamiast wyrzucać to czego masz zbyt dużo, podarujesz to właśnie im.

Michał