Myśli rosną jak grzyby, najlepsze zaraz po deszczu

Jednym ze wspomnień z dzieciństwa, choć w sumie dość mglistym jest to, w którym razem z rodzicami pojechaliśmy na grzyby. Nie zdarzało się to często, ale z tamtego wyjazdu pamiętam kanapki i herbatę pitą na polanie, łąki, pagórki, zagajniki. A później wszelkie te leśne dobra trafiły do naszej spiżarni w postaci mrożonek i słojów pełnych opieniek w marynacie, duszonych maślaków i kurek czekających w ten sposób na zimę. W kuchni pojawiały się również sznury suszonych borowików i podgrzybków, z których to — na przykład na wigilię — gotowana była esencjonalna zupa grzybowa i przygotowany niesamowity farsz do pierogów czy uszek. Choć najważniejszym wspomnieniem smakowym i zapachowym był i jest przyrządzony po przyjeździe do domu sos grzybowy, o ile mnie pamięć nie myli, podany wtedy do kopytek. Do dziś pamiętam również jak sosy grzybowe przyrządzali rodzice moich znajomych a nawet niektórzy członkowie mojej, niemałej rodziny. Oni zazwyczaj obgotowywali wcześniej grzyby przynajmniej dwukrotnie, a i gotując już sos właściwy też nie szczędzili mu godzin na ogniu doprawiając go listkiem bobkowym (liść laurowy) i zielem angielskim, przez co z cudownego smaku i aromatu grzybów pozostawało już w sosie niewiele. W moim domu sos z grzybów był zawsze prosty i szybki. A najważniejszym było użycie do niego dobrych składników. Więc nie zabrakło w nim nigdy masła, pełnej śmietany często zbieranej wprost z wiejskiego krowiego mleka i ogromnej ilości zielonej pietruszki świeżo zerwanej z grządki.

Najlepszy i najprostszy sos grzybowy na świecie

Jedną dużą lub dwie małe cebule kroję w kostkę, byle nie za drobną, i podsmażam ją na złoto na maśle. Oczywiście, jak to w kuchni bywa, jeżeli chcesz możesz użyć innego tłuszczu. Byle nie margaryny! Bo to jest już profanacja tej prostej potrawy. Następnie, nie mniej niż 30dkg a najczęściej około pół kilograma prawdziwków, podgrzybków, maślaków lub takich na jakie mam teraz ochotę. Grzyby kroję na dość grube plasterki. A gdy grzyby są mniejsze to często wystarczy je przekroić na pół. Tak pokrojone grzyby wrzucam na patelnię z podsmażoną cebulką. Smażę je razem na pełnym ogniu przez około 10 minut, od czasu do czasu mieszając. W międzyczasie siekam spory pęczek natki pietruszki. Staram się nie siekać łodyżek a raczej same liście. Do smażących się grzybów dodaję dwa ząbki czosnku. Możesz oczywiście dodać go mniej lub wcale go nie używać. Jeszcze minuta smażenia i dodaję szklankę śmietany 30%. Może być taka z kartonika jeżeli chcesz, może być tłustsza, ale nie powinna być chudsza. Pozwalam jeszcze chwilę grzybom zagotować się w śmietanie i dodaję zieleninę, zostawiając jednak odrobinę do posypania dania na talerzach. Czas na przyprawy do smaku czyli sól i pieprz i gotowe.

z makaronem busiate

z kaszą pęczak

na plackach ziemniaczanych

Sos grzybowy jest naprawdę prosty. Obłędnie pachnie grzybami i smakuje nimi a to jest w nim najważniejsze. Grzyby muszą być też wyczuwalne, dlatego również nie kroję ich zbyt drobno aby cieszyć się ich konsystencją. Sos podaję w zależności od okoliczności i ochoty z makaronem, wszelakimi kluskami, kaszami, plackami ziemniaczanymi, po prostu z ziemniakami lub pieczywem. Pamiętam z dzieciństwa jak biliśmy się z braćmi o to, kto wyczyści rondel po sosie właśnie kawałkiem chleba ze złocistą i chrupiącą skórką. To ten sos jest gwiazdą każdego dania. Możemy oczywiście rozkoszować się nim z rodziną, przyjaciółmi lub samemu, bo jego smak jest doskonały również by pocieszyć nas gdy chcemy zostać sami no i doskonale komponuje się też do wina. Smacznego!

Michał