Ambasadorski spleen

Bycie ambasadorem to wielki zaszczyt. Reprezentujesz kraj, firmę, markę, ideę. Świadczysz tym samym o jakości, doskonałości i o wysokich standardach. Ręczysz za to swoją twarzą, czasem ciałem a już na pewno nazwiskiem. Brylując w towarzystwie wręcz całym sobą opowiadasz na przykład o tym jaka ważna idea przyświeca akcji, której stałeś się żywą reklamą. To naprawdę bardzo dużo obowiązków. Wymaga się od ciebie nienagannych manier, uważania na to aby nie popełnić faux pas i nie pokazywania z produktem konkurencji. Trzeba zawsze być bez zarzutu. I reklamuj, opowiadaj, pokazuj, zachęcaj wszystkim co robisz – jesteś w końcu AMBASADOREM! Masz z tego również korzyść. Może kasę, może darmowy zapas produktu marki, której użyczyłeś siebie jako żywą reklamę. Może być też sława oraz rozgłos w mediach. Pokazujesz się na czerwonych dywanach, bywasz na eventach, dajesz się fotografować „z zaskoczenia” na ściance z logiem sponsora. A pieniądze i propozycje współpracy lecą do Ciebie z każdej strony. Po prostu pełen „fejm”.

W obecnych czasach, dzięki firmom PR-owym, bycie ambasadorem jakby się trochę zdenominowało. Znaczy się nadal masz być zachwycony, opowiadać na lewo i prawo jakich to świetnych i doskonałych produktów używasz i że wszyscy powinni ich wypróbować... i nadal jest sława. Ale jaki ambasador taka sława. Tak to już jest, niestety. Teraz firmy reklamowe oczekują , że „ambasador” ma opowiadać o produkcie swoim znajomym, pisać o nim na blogu, opiniować na forach, stronach i gdzie tylko jeszcze zażyczy sobie sponsor. Na wykonanie swoich zadań „ambasador” ma oczywiście czas. Nie za dużo bo wszyscy mają terminy „na wczoraj”. No ale nie jest przecież tak źle. „Ambasador” nadal coś dostaje za wypełnianie swoich obowiązków. A to opakowanie proszku jeżeli akurat to trzeba wypromować. Kilka saszetek zupek do zalania wodą, gotowych w 5 minut. „Ambasador” nie może pracować będąc głodnym. Żel pod prysznic za około 9 złotych. Czysty ambasador to dobry ambasador! A jak ambasador ma szczęście to i flaszkę wódki dostanie na poprawę humoru. No pełna klasa, Panowie!

Ja to chyba jednak staroświecki jestem i nie ukrywam, że marzy mi się bycie ambasadorem jakiejś wyjątkowej marki – bo przecież, nie ukrywajmy, jestem wyjątkowym człowiekiem. Ale jeżeli mam być żywą reklamą uważającą na każdym kroku czy wypełniłem już napięty czasowo i sztywno ograniczony punktami umowy plan, za flaszkę wódki, to chyba podziękuję. Stać mnie aby ją sobie kupić. A jeżeli jest naprawdę taka wyjątkowa to i tak powiem o niej znajomym lub po prostu ich nią poczęstuję. Ale nie pozwolę sobie być reklamą czy całodobowym billboardem za jałmużnę. Jeżeli firma chce rzetelnej reklamy to i zapłacić powinna za nią równie rzetelnie. Bo nie jest powiedziane, że może za jakiś czas marka będzie znaczyła tyle co jej „ambasadorzy”.

Michał